Santiago 2

Mijn Tour de France is drie dagen geleden ook begonnen.

Het jakkergevoel ben ik al een beetje kwijt, mag ook wel, als je ruim een week op pad bent. Van toerist ben ik gepromoveerd naar zwerver, met het grote verschil dat ik wel een creditcard heb.

In Aalst werd ik zomaar door iemand op het juiste jaagpad gezet, maar de stad Tournai moest ik zelf uitkomen. Moet lukken met GPS en kaart. Ik kreeg spontaan een déjà vu. Die kerktoren, die ken ik, shit, die heb ik een uur geleden achter me gelaten, dacht ik. Tsja, 4 x rechts is niet goed. Dan maar gezond verstand, de zon links dan ga ik richting het zuiden en daar moet ik ergens wezen.

Onderweg kom je wel wat pelgrims tegen, zo ook Henk en Ria. De eerste keer is het, hallo, waar kom je vandaan en bon camino. Maar toen ik ze de derde keer zag, fietste ik naar hun toe en riep GOEIEMORGEN!, Ria kwam een meter van het bankje af, Henk bleef stil zitten, is aan een kant doof, dus die had niet door. Het is dan net of je oude bekenden tegenkomt.

We wilden alle drie naar Compiègne en daar onder de kerk slapen. Bij het vvv kon je de code van de deur krijgen en de pastoor zal dan in de loop van de avond 10 euro ophalen.

En inderdaad, bij het vvv kregen we de code. Het leek wel de Da Vinci Code. Zit ik daar op de trap nog even na te genieten met een peuk, komt de pastoor, Bon-sjoer zegt hij, das leuk, hij spreekt half Cabauws, ik antwoord, bon-sjoer, normaal zeggen we dat in Cabauw als we weggaan, maar het zal wel goed zijn. Vol trots laat de beste man nog even de keuken met keramische kooplaat zien. Das mooi, kan ik mooi morgen even een eitje bakken, moet ik wel het juiste pannetje pakken. Weer wat geleerd.

Het is ongelooflijk hoe vaak er geroepen wordt, bon camino, of als je even stilstaat, omdat de klim even te zwaar was, dat mensen je de weg wijzen, c'est la, hoor ik dan, en daar vertrouw ik dan gewoon op. Nog nooit is dit fout geweest.

Vandaag ben ik de Seine overgestoken, dat is zoiets als fietsen op de A2, je moet de brug over, 2 x, achter mij zat een vrachtwagen mij in de nek te hijgen, maar hij ging er niet voorbij, kon ook niet, te smal, de eerste beste gelegenheid ben ik eraf gegaan om even bij te komen. Mijn fiets tegen een vangrail geparkeerd om vervolgens een cafe au lait in het wegrestaurant te nuttigen.

Amei, allé, hoor ik opeens, een belg, die herkent mij als hollander, ik weet niet hoe, maar hij biedt mij een cafe au lait aan. Meerdere keren roept hij proficiat, nah, ik ben nog lang niet jarig.

Ik ben blij dat ik mijn tentje met toebehoren heb meegenomen, het is best moeilijk om een slaapplaats te vinden, maar campings zijn er wel. Je moet van te voren wel goed kijken waar deze zijn. Vandaag dacht ik in een plaats een auberge de jeune te pakken, niet te vinden, na een klim van 3 km toch een camping gevonden.

Superdoei, sjoer.

O ja, ik kwam op een camping en daar was een partytent, maar er was bijna niemand op die camping, dus ik dacht ik zet mijn tentje mooi even onder die partytent, kan die even drogen, mooi gelopen, volgende dag tentje droog, maar helaas wel mijn handdoek laten hangen. Kan wel een nieuwe kopen, maar die drogen niet zo lekker.