Santiago 7

Amei, ik dacht dat ik het wat rustiger aan zou gaan doen, maar dat is met niet gelukt.

Nadat ik een paar dagen in mijn uppie door de korenvelden had gefietst, zag ik in de verte twee pelgrims tegen een berg op klauwteren. Ik passeer ze en zeg, Hoi! Pelgrims groeten elkaar altijd. Bovenop de berg stop ik, rook een peuk en de 2 pelgrims stoppen ook. Het zijn twee broers uit België, zij gaan in het volgende dorp koffie leuten.

Daar op het terras is het gelijk een gezellige boel. Of ik Anne en Ruud al heb ontmoet, nee die ken ik niet, nog niet gezegd of ze komen de hoek om. We besluiten om met zijn 5en naar Bonnes te gaan. We boeken een chambre d'hote. Daar aangekomen, krijgen de broers en het stel een sleurhut en ik krijg van de patron a la maison het voorhuis van de boerderij.

Het was helemaal geweldig daar. De picknicktafel werd aan de rivier gezet, we hadden goed boodschappen gedaan en hoefden nergens meer voor op pad.

Gino en Dave gaan een foto van hun overleden moeder in Satiago brengen en Anne heeft een beetje as van haar moeder in een koffiefilterzakje bij haar om uit te strooien. Koffiefilterzakje? Ja, ze had niets anders.

Er wordt nog wat favoriete muziek van een ieder geluisterd en sluiten af met het pelgrimslied van Amanda. We waren echte pelgrims.

De volgende dag besloten we om naar Cadillac te gaan, ieder op zijn eigen tempo en zien we of we elkaar treffen. Ik fiets met de Belgische broers mee.

Amei, route broulee, Irma, fiets jij ff voor, dan mogen wij ook. Een groot hek, maar dat kan open, en ja, gelukkig we kunnen erdoorheen.

We hadden verwacht dat in Cadillac wel 14 juilliet gevierd zou worden, dus niet, een gehucht van nix. De Chabre d'hote die we hadden geboekt met zijn 3en was 125 euro en we moesten de sleutel ergens maar op komen halen.

Wat was het toeval, daar aangekomen zitten Anne en Ruud op een terras en hadden een kamer in een kasteel geboekt. Net verbouwd en een mooie pelgrimsprijs. Dan maar even die ander afbellen, amei, de vrouw was daar niet content mee.

Ongelooflijk mooi kasteel met een supervriendelijke gastvrouw, ze had samen met haar man dit kasteel een half jaar geleden gekocht en verbouwd. Te lux voor een pelgrim. Foto volgt.

Zo ook gisteren, we komen bij een hotel, die zaten niet te wachten op 5 stinkende fietsers. Dan niet, komen we bij een chambre d'hote, man zet gelijk de bbq aan. We voelen ons gelijk helemaal thuis. Vanochtend werden we door de hele familie uitgezwaaid.

Vandaag zijn we in Dax aangekomen, kaarsje in de kerk aangestoken en het plan gemaakt om morgen naar st Pied de Port te fietsen. Als het lukt, dan is mijn Tour de France finito.

Superdoei, sjoer.