WAT EEN PAD!!

26 april 2011 (nu wel de goede datum!)

Daar zijn we weer hoor, en we hebben ons even verdiept in de vogels omdat we volgers hebben die er verstand van hebben. Daarom een paar vogels die we hebben gespot (wel de latijnse namen!;

Carpintero Lineado (specht)
Zonotrichia capensis (soort mus)
Ramphastos swainsonii (soort Tocan)
Nyctibuis granidis (soort uil)

Maar nu verder met het verhaal. Gisteren gingen we op weg naar Rincon, het heetste gedeelte van Costa Rica. Maar voordat we daar waren moesten we het Arenal-meer omrijden. Het lijkt een beetje op Canada (nooit geweest maar gehoord van een Canadees). 60 km lang rijden op bergweggetjes en met links van je het grote meer.
Onderweg kwamen we nog een toerist tegen die zijn auto naast de weg had gezet. Wij er snel achter staan, want hij zat wel heel erg naar een boom te kijken. En wij, nu als geoefende spotters hadden het ook al gezien, een complete familie brulapen!! Ze sprongen van tak naar tak, geweldig om te zien (we hebbben foto´s en filmpjes!).
Daarna ging de reis verder. Na de bergwegen kwamen we op de hoofdweg van Costa Rica, die helemaal door loopt naar de USA. En het landschap veranderde ook geweldig, van groene bossen en water, naar rode steppes en bruine vlakte. Het leek Mexico wel (ook niet geweest maar weleens op tv gezien).
Tegen de middag hebben we nog even gegeten langs de weg en daarna door naar Parc Nacional de Rincon de Vieja. De laatste 20 km waren weer op een onverharde weg, weer een gratis massage!

Aan het eind van de weg, bij de ingang van het park kwamen we er achter dat het park voor vandaag gesloten was. Jammer! Dan maar een stukje terugrijden voor een slaapplaats.

Bij een soort manege zijn we afgeslagen. Daar zijn we nu. Ze hebben hier allerlei houten huisjes staan, met daartussen paden, een klein slootje en allerlei groen. En daarbij stikt het van de vogels, ook hier. En omdat het nestseizoen is begonnen is het een drukte van jewelste.
Omdat het park dicht was, en het was pas 2 uur, konden we nog een korte hike maken naar hotsprings, dichtbij onze hut. Een tocht van 1,5 uur heen. Na meer dan een uur kwamen we erachter dat we pas halverwege waren, dus zijn we maar omgedraait voordat het donker zou worden.

Maar als laatst moeten we natuurlijk nog even terugkomen op de titel ´Wat een pad´, nou dat klinkt lekker en we hebben vele verschillende paden gehad.
Maar het toppunt was net na het diner toen we terug liepen naar onze hut. Daar stond bij de buren een kikker voor de deur, of wel een Cane Tod. Deze beesten (want dat zijn het) worden ongeveer 20 cm lang. En om nu niet de held uit te gaan hangen, we stonden er bij en keken er na. En na elkaar een half uur te hebben opgen$¿it kwam gelukkig de buurman die hem een tikkie gaf, en weg was die!


Nou weer genoeg geschreven en tot snel.

gr Irma, Linda en Gerben